خصوصی تر

پدرم

پدری که پدرشو تو بچگی از دست داد.

جوونیشو در مقاومت مقابل دشمن بود، و پس از اون یکباره ؛ازدواج کار و دانشگاه

بچه یتیمی که میگفت: هنوز پنج سال از ازدواجم نمیگذشت که برادرم وضعیتمو میدونست و منو از خونه ای که ارثیه پدرم بود بیرون کرد؛ مادرم هم که میدونست کارش اشتباهه و راضی به ریختن آبروی پسر بزرگش نبود ، دختراش رو مجبور به اهدای ارثشون کرد.

آه چه سخت کشیدی پدر این بار زندگی رو

آدم 25 ساله ی یتیم چه پولی داره که خونه بخره ولی رحمت خدا معجزه آساست

خونه و ماشین در 3 سال اول و بعد از گذشت پنج سال خونه دوم و 8 سال بعدش با ارتقاء سه ماشین خونه سوم

ادامه اون دیگه طمعه

بله یک کارمند عادی با اتکاء به خدا اینطوری سربلنده که حالا با افتخار دو دختر محصل و دو پسر که یکی روحانی متاهل و دیگری دانشجوی حقوق داره

ضمنا اینجاش تعجب برانگیزه که مادرش که مستمری بگیری بیش نبود بعد مرگش پسر بزرگش میاد و ادعای طلب ارث میکنه

تا کجا؟!!!!

منتظر خصوصی های مادرم هم باشید.