یادمه یه بار با دوستان رفته بودیم جای که وسایل تکواندو بود
منم با شوخی یه میت"همون متکا" طرف یکی از بچه ها پرت کردم
زرشک
اونم بدجور خورد به دماغش
از این حادثه با هم قهر بودیم تا اینکه یه روز از جلو خونشون رد میشدم با خودم گفتم: تو خوت مسبب کدورت بودی و توقع داری اینطوری بمونه دوستیتون؟
رفتم درو زدم خودش اومد بیرون
فقط اینو گفتم خدا حافظی کردم: منو ببخش بابت اون قضیه
و بعد از یک سال با هم صحبت نکردن با سه کلمه دوستیمون سرجاش برگشت
خیلی ساده
به قول یکی از دوستان:"وقتی میخواستیم بریم دبستان میگفتیم واااای دبستان!!
زمانی که میخواستیم بریم راهنمایی میگفتیم: داریم میریم راهنمایی
و تا وقتی میخوایم بازنشسته هم بشیم ذوق به تجربه کردنشیم"
حالا داستان راهنمایی رفتنم از این قرار بود که:
به برادرم گفتم تو که اول راهنمایی رفتی چجوری رفتی اولین روزو میگم؟
اونم گفت: باید تمام کتاباتو و دفتراتو بیاری
منم با شوق کیفمو پر کردم
فرداش تو راه دیدم برادرم و پسر همسایمون ریز ریز میخندن
رسیدیم مدرسه دیدم همه ؛هرکی یه دفتر آورده ولی من یه کوله دو برابر خودم
اونجا فهمیدم که قضیه خنده ها چی بود.
ترک کردن لپ تاپ و اینترنت از ترک خونوادم سختتر بود.
به قول بچه ها: هه هه
-------------------
یکی از دوستان:
سلام ایلیا خانم.
من:!!!!!! د بیا سریع جنسمونو عوض میکنن
-------------------
اتفاقی برام افتاد که یاد یه خاطره بد افتادم
